Vannacht lag ik trillend in bed. Ik had het niet koud, ik had geen koorts, ik was niet bang. Het was niet zichtbaar van buiten, het was voelbaar van binnen en het voelde verrukkelijk. De oorzaak was van kristal.
Ik heb de cursus werken met kristallen stemvorken gedaan. Niet alleen uitgebreid in theorie maar ook in de praktijk. Alhoewel ik de krachtige vibraties al eerder had ervaren, moest ik weer glimlachen om mijn eigen verbazing toen ik zelf de behandeling van een medecursist mocht ontvangen. Wat ben ik toch af en toe hardnekkig in scepsis en ‘eerst zien (voelen) en dan pas geloven’. Dacht dat ik daar wel overheen was, maar blijkbaar nog niet.
De behandeling gevend vroeg ik me serieus af en toe af of mijn gewillige proefkonijn überhaupt iets merkte van de nauwelijks hoorbare klanken. De behandeling ontvangend vroeg ik me gelukzalig vibrerend even helemaal niets meer af.
En toen ik ‘s nachts wakker werd, voelde ik het nog. Zachtjes en liefdevol, alsof mijn hart als een intens tevreden kat lag te snorren in mijn borstkas.
Chantal